powiernik

powiernik: powiernik {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos IIa, lm M. powiernikicy {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'osoba zaufana, wiarygodna, której ktoś zwierza się ze wszystkich spraw osobistych i tajemnic': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zyskać powiernika w kimś. Uczynić kogoś swoim powiernikiem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}praw. {{/stl_8}}{{stl_7}}'osoba upoważniona przez kogoś do reprezentowania jego interesów': {{/stl_7}}{{stl_10}}Powiernik do spraw majątkowych. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

powiernik — m III, DB. a, N. powiernikkiem; lm M. powiernikicy, DB. ów 1. «człowiek przyjazny, zaufany, któremu ktoś się zwierza ze swoich spraw osobistych, tajemnic» Dyskretny powiernik. Zrobić z kogoś swojego powiernika. Uczynić kogoś swoim powiernikiem. 2 … Słownik języka polskiego
konfident — m IV, DB. a, Ms. konfidentncie; lm M. konfidentnci, DB. ów 1. «agent wywiadu, tajny wywiadowca; szpieg» Konfident policji. 2. przestarz. «człowiek zaufany; powiernik, przyjaciel» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
zausznik — m III, DB. a, N. zausznikkiem; lm M. zausznikicy, DB. ów przestarz. «czyjś zaufany powiernik, potajemnie donoszący mu o innych, znoszący plotki» Być czyimś zausznikiem … Słownik języka polskiego
konfident — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. konfidentncie; lm M. konfidentnci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tajny współpracownik wywiadu, policji; wywiadowca, szpieg : {{/stl 7}}{{stl 10}}Konfident wywiadu obcego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias